انتظار چیست و چرا انتظار داشتن از دیگران سبب رنجش ما می شود؟

انتظار داشتن از دیگران سبب به وجود آمدن بسیاری از رنج ها و استرس هاست. اما زمانی که بی انتظار باشی،استرس و اضطراب هم نخواهی داشت.استرس عارضه‌ای بیش نیست؛ هر چه بیشتر انتظار داشته باشی، بیشتر هم مضطرب خواهی بود. پس اضطراب مشکلی اساسی نیست، بلکه نتیجه‌ی انتظار است. اضطراب سایه‌ای است که به دنبال انتظار کشیده می‌شود. اگر حتی برای یک لحظه هم که شده انتظار نداشته باشی و به مرتبه‌ای از حالتِ ذهنی برسی که هیچ انتظاری نداشته باشی خیلی ساده و آسان است.سوالی می‌پرسی و پاسخی از پی آن می‌آید، رضایتی حاصل می‌شود. اما اگر با انتظاراتی همان سوال را بپرسی، پاسخ‌ها مضطربت خواهند کرد.

انتظار دوست داشتن

ما هر کاری که می‌کنیم با انتظار می‌کنیم.اگر کسی را دوست داشته باشم، انتظار بدون اینکه خودم متوجه شوم در دوست داشتنم مداخله خواهد کرد. انتظار دوست داشتن متقابل در من ایجاد خواهد شد.هنوز در عشق و دوست داشتن جلو نرفته،توقع پدید می‌آید و همه چیز را نابود می‌کند.عشق ذهنی و ناخوداگاه، بیش از هر چیز دیگری در این جهان اضطراب ایجاد می‌کند، زیرا تو در آرمان‌شهر انتظارات زندگی می‌کنی. هنوز سفر آغاز نشده به فکر بازگشت به سوی وطن خویشتنی. هرچه بیشتر انتظار عشق داشته باشی، همانقدر هم سخت‌تر خواهد بود تا عشق به سویت جاری شود.

 اگر از کسی انتظار عشق داشته باشی،آن شخص عشق را اسارتی برای خویش خواهد پنداشت،عشق همچون وظیفه و تکلیف خواهد بود؛ چیزی اجباری.هنگامی هم که عشق اینگونه تکلیف گونه باشد، رضایتی از آن حاصل نخواهد شد، اینچنین عشقی زنده و پویا نیست. عشق فقط سرزندگی و بازیگوشی می‌طلبد نه اجبار و تکلیف. عشق آزادی و رهایی است اما تکلیف، اسارت؛ باری سنگین که باید حمل شود. در این زمان عشق زیبایی‌اش را از دست می‌دهد. طراوت، شعر و آهنگ و همه چیز نابود می‌‌شود و طرف مقابل حس می‌کند که عشق چیزی مرده و بی روح است که به او بخشیده‌اند. اگر با انتظار عاشق شوی، عشق را کشته‌ای.

شما مسئول شادی خود هستید.
اگر انتظار دارید دیگران
شما را خوشحال کنند.
همیشه ناامید خواهید شد
خوشحالی واقعی را تنها
می توان از درون پیدا کرد
خوشحالی تنها آرامش درون است
خوشحالی یک حس درونی است
و هرکسی شخصا آن را باید پیدا کند

شرط و شروطی نگذار

برای شادی و سرور هیچ شرط و شروطی نگذار؛ فقط بی‌هیچ دلیلی مسرور باش.همانطور که نفس می‌کشی همانطور هم باید شاد باشی. لازم نیست صبر کنی تا چیزی تو را مسرور کند.و معجزه این است: اگر تو بی‌هیچ دلیلی شاد باشی، آنگاه تمام آن چیزهایی که همیشه به آنها فکر می‌کردی و همیشه آرزویش را داشتی و به سمت تو نمی‌آمدند، شروع به آمدن می‌کنند. مسرور باش و آنها شروع به آمدن می‌کنند.انتظار برای آنها هرگز آنها را نمی‌آورد و حتی اگر آنها بیایند با خود سرور نمی‌آورند.

صبوری

صبوری مهم ترین چیز است در حیات معنوی انسان. ای بسا كه انسان پس از كشت دانه باید منتظر بماند! در ابتدا همه تلاش ها بیهوده به نظر می رسد. به نظر چیزی اتفاق نخواهد افتاد.و آنگاه یك روز انتظار به پایان می رسد و واقعیت نمایان می شود. دانه می شكافد، از زمین سر می كشد، نهال می شود! اما به یاد داشته باش، آنگاه كه به ظاهر هیچ اتفاقی در شرف وقوع نبود، دانه در زیر خاك بی وقفه سرگرم كاری بود.

تو فقط باید ساكت باشی. ساكت بودن همه چیز است. سكوت به معنای حرف نزدن نیست. سكوت به معنای نبودن دغدغه است. هنگامی كه ذهن قرار(آرام) می گیرد به لایتناها می پیوندد.هر جا كه عطشی هست، راه نیز همان جاست. نیایش یك حس است،تسلیم خویشتن است. بدون هیچ كلمه و تقاضایی. و هرچه را كه پیش می آید بپذیر. خدا را همان طور كه می سازدت همانطور باش، و اگر می شكندت، شكستن را نیز استقبال كن زیرا او راه را می داند.

ظرفیت دریافت عشق

انسان انتظار دارد تا کسی به او عشق بورزد و به او عشق بدهد , اما آیا او ظرفیت دریافت عشق را دارد؟ او نمی تواند عشق را دریافت کند مگر آنکه بداند چگونه عشق بورزد.مردم به این دلیل عشق می ورزند که  غمگین اند؛ به این دلیل در جست و جوی دیگری اند که تنها هستند و عشق فقط زمانی امکان پذیر است که تو تنها نباشی،بلکه در یگانگی باشی؛با خودت قهر نباشی، بلکه با خودت در شور و سرمستی باشی.و در این یگانگی و پذیرش است که به آزادی میرسی.