زنجیره کارمایی چیست و به چه شکل شکسته می شود و از انسان برداشته می شود؟

زنجیره کارمایی دسته‌ای از فعالیت‌هائی است که در طول زندگی انسان شکل می‌گیرد و انرژی آن تا زمانی که تسویه نشود. باقی خواهد ماند و زندگی فرد را تحت تاثیر خود قرار خواهد داد.قانون کارما به گونه ای اجتناب ناپذیر بر اساس قانون علت و معمول نیوتن پایه ریزی شده است.زیرا برای هر کنشی،واکنشی وجود دارد.

برای مثال:

آقای جان،خانم مِری را آزار می دهد.مِری در زندگی بعدی در بدنی جدید با جان روبرو می شود.طبیعتا با اسامی و گاهی اوقات هم با جنسیتی دیگر،او جان را آزار می دهد.با نوعی آگاهی مبهم که در ناخودآگاه  مِری وجود دارد و در سطح خودآگاه او نیست.و احساس می کند که به گونه ای که این جان بوده که قبلا او را ناراحت کرده است.

سپس دوباره زندگی دیگری برای هر دو نفرشان آغاز می شود و این بار نوبت جان است که مجددا مِری را آزار دهد و پس از آن در یک زندگی دیگر دوباره نوبت مِری می شود که جان را بیازارد و …

در حالی که هر یک از آنها به مجرایی مبدل می شود که بومرنگ کارمای طرف مقابل،در زنجیره کسل کننده و به نظر پایان ناپذیر از زندگی های متعدد با آن برخورد می کند.

 اما راه چاره چیست؟ چگونه به این چرخه تکرار و گردش به دور خود پایان دهیم؟

زنجیره کارمایی به دو شکل شکسته می شود:

آقای جان:

1.شخصی که تازه تر از دیگری مورد آزار قرار گرفته(در زندگی قبلی) به طور مثال آقای جان،او از قانون کارما خبردار می شود. و به حقیقت آن پی می برد.بنابراین از ادامه دادن رابطه زنجیر مانندی که با  کارمای خانم مِری دارد خودداری می کند.او متوجه می شود که خواسته ی شدید و توضیح ناپذیرش برای آزار دادن مِری،به گونه ای برای شخص مِری،پیش می آید.(جان این مطلب را در ناخودآگاه خود حس می کند به طریق شهودی)

اما او این بار تصمیمی آگاهانه می گیرد. و از مبدل شدن به کانالی برای مکافات و کیفر کارمیک مِری خودداری می ورزد.به این ترتیب جان،مِری را می بخشد و زنجیره کارما پاره شود.باید گفت: مِری خیلی خوش شانس است،زنجیره کارمای پاره شده برای هر دو طرف که به آن اتصال داشتند،آزادی و رهایی به ارمغان می آورد.

خانم مِری:

2.در حالت دوم ،آقای جان به حد کافی بصیرت نیافته است تا مانند حالت اول رفتار کند.اما خانم مِری به حقیقت قانون کارما پی می برد و به آزاری که به جان رسانده است پاسخ می دهد و از خود می پرسد:

((من چه کاری در حق این شخص کردم که اکنون باعث شده مرا این چنین آزار و اذیت کند؟(و به این پرسش خود عقیده ای ژرف و راسخ دارد)

من که هیچ آزار و اذیتی که موجب ناراحتی او شود،در این دنیا در حقش روا نداشته ام.پس حتما یا به احتمال زیاد او را در یک زندگی قبلی آزار داده ام.وگرنه در چنین موقعیتی قرار نمی گرفتم.من نمی توانم هیچ بخت و اقبال خوب یا بدی داشته باشم که خودم موجب پدید آمدن آن در زندگی گذشته نبوده باشم.))

به گونه ای واضح تر،مِری ،آماده و مایل است تا بدهی کارمیک خود را در کمال ظرافت و با عزم و اراده ای استوار بپردازد و بدون هیچ اندوه و رنجش و خشمی،این کار را تقبل می کند.

همین که مِری این ناراحتی روا شده را به عنوان مسئولیت شخصی پذیرفت و هیچ گونه رنجشی در دل احساس نکرد. و درونا تسلیم شد. همه چیز تغییر می کند و موفق می شود.زنجیره کارما را با شکل دیگری از بخشش پاره کند.

نکته:

شیوه عملکرد کارما چنین است.زنجیره کارمیک را ،هر یک از دو طرف وابسته به آن می توانند پاره کنند.(البته شما با بسیاری از اشخاص دارای وابستگی کارمیک هستید،نه صرفا یک نفر) و این زنجیر ممکن است هم با نیروی گیرنده کارما و هم نیروی دهنده کارما پاره شود.

و سخن آخر:

این را به خاطر بسپارید. که شما هیچگونه اعمال اقبال (خوب یا بد) ندارید که از اعمال تان ناشی نشده باشد.حال می خواهد در این زندگی باشد یا در زندگی های گذشته تان.هرگونه حرکتی که آغاز شود،تا زمانی که قوانین علت و معلول میزان کننده،آن را خنثی نکند.همچنان در حرکت باقی خواهد ماند. که نوعی برابری بدهی کارمیک به حساب می آید.این مسئله اجتناب ناپذیر است و فرار از آن،ممکن نیست.