حضور و هشیاری است که کیفیت کار تو را تعیین می کند

حضور و هشیاری مرحله بعدی سیر هستی بر روی سیاره ی زمین، سیرِ صعودی ست. صورت ظهور یافته ی این سیر،عمل هشیارانه انسان کامل است.مرحله ی بعدی سیر صعودی هستی،ظهور انسان کامل در صورت های آدم های بیدار متعدد است.البته هرچه انسان هوشیارتر می شود،بازی های ایگو هم پیچیده تر می شود.هرچه شیرها شیوه ی شکار خود را پیچیده تر میکنند،آهوها هم شیوه ی گریز خود را پیچیده تر می کنند.کرم ابریشم درست پیش از تبدیل شدن به پروانه،کمی بدقلق می شود.در این لحظه، آگاهی صورت کرم را ترک می کند و در صورت تازه ی پروانه جلوه می کند.

کلاس راز

جهان،همه جلوگاه هستی ست.هستِ جهان،یک هستی بیش نیست.در واقع اوست که جهان خرم می نماید.در ضمن اوست که عاشقِ،جهان خرم می نماید.اوست که عاشق خویشتن است.ما در متن رویدادی بزرگ واقع شده ایم؛رویداد بیداری!البته در اخبار و رادیو و تلویزیون و روزنامه ها،از این رویداد بزرگ خبری نمی شنوید،آنها از این راز چیزی نمی دانند.

 این راز  را در کلاس راز باید دید و شنید.کلاس رسانه ها،کلاس تبلیغ کالاست.در کلاس راز است که آگاهی دارد از رویای شکل ها و صورت ها بیدار می شود.کلاس راز کلاس رهایی از توهم ((من)) است.در کلاس راز آگاهی ست که خود را شهود می کند.حق است که خود را شهود می کند.این کلاس،کلاس بیداری،در جای جای زمین زیبای ما برپاست.

آگاهی می تواند صورت هایی تازه بیافریند

این بشارتی ست برای سیاره ما،بشارتِ آن که زین پس،آگاهی می تواند صورت هایی تازه بیافریند،بی آنکه خود را در این صورت ها گم کند.این صورت های تازه،که آگاهی خود را در آن ها گم نمی کند،صورت های انسان های کامل است.صورت های انسان های کامل نیز روزی محو می شوند.اما آگاهی می ماند.

آگاهی خود را با صورت انسان کامل همذات نمی پندارد و در صورت انسان کامل،از جدایی خود و این صورت آگاه است.آنگاه همین آگاهی،در ساحت وجود انسان کامل،هشیارانه عمل می کند و آگاهانه صورت آفرینی می کند.

در این صورت آگاهی،حتی در حین آفریدن صورت،نسبت به خویشتن آگاهی دارد.عمل هشیارانه،همسویی اهداف بیرونی تو،با هدف درونی توست. به واسطه ی عمل هشیارانه ، تو با آهنگ کل هستی،هماهنگ می شوی.بدین سان هشیاری،از طریق تو خود را به جهان می رساند.

شیوه عمل توست که تو را به مقصد می رساند

کارهای تو نیستند که تو را به مقصد می رسانند.شیوه عمل توست که تو را به مقصد می رساند.شیوه عمل تو، به میزان حضور و هشیاری تو بستگی دارد. حضور و هشیاری ست که کیفیت کار تو را تعیین می کند.اولویت با میزان حضور و هشیاری توست،نه با حجم کارهایی که انجام می دهی.موقعیت ها مهم نیستند حضور و هشیاری تو در موقعیت هاست که مهم است.

بودن در لحظه حال و موفقیت

موفقیت تو در آینده به کیفیت کار تو در لحظه حال بستگی دارد.آن هایی که فقط غرق آینده اند و در لحظه حال حضور ندارند،هرگز خوشبخت نمی شوند.آن ها به چیزهایی می رسند اما آن چیزها، نمی تواند آن ها را خوشبخت کند.به همین دلیل است که دارا و ندار،ضعیف و قدرتمند،مشهور و گمنام همه احساس ناخرسندی می کنند و مضطرب اند.

و در پایان نکته مهم:

خواستگاه عمل تو ،یا آگاهی توست و یا ایگوی تو،

اگر خاستگاه عمل تو آگاهی تو باشد،

خرسندی و خوشبختی تو قطعی ست.