تائو چیست و به چه معناست و به چه مفهومی اشاره دارد؟

تائو همه ی چیزی است که باید باشد و محتوی تمام تجربیات و خود تجربه است. تائو، کمال توصیف می شود، همانند فضای وسیعی که در آن هیچ کمبودی وجود ندارد و هیچ چیز اضافه نیست.

تعریف تائو دشوار است، اما به عنوان راه جهان شناخته می شود. تائوئیسم می آموزد که همه موجودات زنده باید در یک حالت هماهنگ با کیهان و انرژی موجود در آن زندگی کنند. چی ، انرژی موجود در دنیا و هدایت کننده همه چیز در جهان است.

تنها زمانی که از طریق قضاوت هایمان، آرامش تائو را به هم می زنیم، هارمونی آن را از ما دور  می کند.وقتی اجتناب ناپذیر رخ می دهد و خودمان را می بینیم که درگیر احساسات خشم و جدایی هستیم.

تائو به چه معناست؟

تائو یک کلمه چینی است که معانی مختلفی دارد، اما معمولاً به عنوان “راه” یا “مسیر” ترجمه می شود. این اصلی است که سنت های دینی و فلسفی تائوئیسم بر آن استوار است. تعریف تائو دشوار است زیرا بنا به تعریف، فراتر از درک انسان است. در زمینه های دینی و فلسفی، هم منشأ و هم اصل راهنمای همه آنچه هست و همه اتفاقات است.

تائو همچنین به عنوان مسیر یا روشی از رفتار با فضیلت تعریف می شود که اگر دنبال شود، به زندگی هماهنگ می انجامد. علاوه بر این، تائو بیشتر به عنوان هنر انجام کاری یا انجام یک مهارت در هماهنگی با ماهیت ضروری آن چیزی استفاده می‌شود – برای مثال، تائو آشپزی، تائو بولینگ، تائو گلف و حتی تائو یوگا و غیره…

قلب خود را به روی تائو باز کنید

خود را به طور کامل ابراز کنید،سپس آرام و خاموش باقی بمانید؛همانند نیروهای طبیعی:

هنگامی که باد می‌وزد،فقط باد می‌وزد.

زمانی که باران می‌بارد،فقط باران می‌بارد.

هنگامی که ابرها کنار می‌روند،خورشید می‌تابد.

اگر قلب خود را به روی بصیرت باز کنید،با بصیرت یکی می‌شوید و آن در وجودتان جاری می‌شود.

اگر قلب خود را به روی شکست باز کنید،با شکست یکی می‌شوید و آن را می‌پذیرید.

قلب خود را به روی تائو( راه و فضیلت) باز کنید،سپس به عکس العملهای طبیعی خود اعتماد کنید و هر چیزی در جای خود قرار می‌گیرد.معنویت آن نیست که از دنیا و آنچه كه در آن است بگریزی،منزوی شوی، و از همه رو بگردانی.معنویت آن است که با هر چیز و هر کس که هستی حضوری وارسته و بی‌تعلق داشته باشی،بدون وابستگی.ما باید به ذات اشیا نفوذ کنیم و در آنجا با خدا دیدار کنیم.

تائو ت چینگ

مفاهیم تائو در یک متن چینی باستانی به نام “تائو ت چینگ” که به سادگی به عنوان “تائو” نیز شناخته می شود، توصیف شده است. نویسندگی این مفاهیم عموماً به لائوتسه نسبت داده می شود، اما این موضوع مورد بحث قرار گرفته است. بسیاری از اصول بیان شده در “تائو” به طرز چشمگیری شبیه به اصول یوگا سوترا هستند. بر اساس «تائو ت چینگ»، تائو  غیرجدایی، غیرعمدی، سادگی، خرد، فروتنی و دوگانگی است (کیفیت ها فقط با وجود متضادشان معنا پیدا می کنند و بعد یکی می شوند).

به عنوان یک مفهوم فلسفی، تائو با چیزی که انسان نمی تواند تصور کند بیشتر توصیف می شود: غیرقابل شناخت، تعریف ناپذیر و نامشخص است. با این حال، آن را به عنوان جهان طبیعی، روش طبیعت، منبع آفرینش و با اصطلاحی که با یوگا و هندوئیسم مشترک است، واقعیت نهایی یا برهمن هم می شناسند.

نکته:

خوشبختی نمیتواند

مسافرت کردن باشد،

 داشتن باشد

 بدست آوردن باشد

 یا حتی پوشیدن …

خوشبختی یک تجربه معنوی

 از زندگی کردنِ هر دقیقه از زندگیتان،

 با عشق، لذت و قدردانی است.

چوانگ تزو معلم معنوی می گوید:

زمانی که هیچ تفکیک سازی

بین ”این” و “آن” وجود نداشته باشد،

این نقطه تائو نامیده میشود.

در مرکز این دایره همه چیز

 را در بینهایت میتوان دید.

ذات خود غیرکلامی

تناقض این است که با صحبت در مورد تائو، و با تلاش برای تعریف تائو، اطمینان حاصل می کنیم که خواننده واقعاً مفهوم را درک نمی کند. تائو در قلب خود، در ذات خود غیرکلامی است، فراتر از محدودیت های زبان. تائو یک تجربه است تا تعریف. تصویری که برای توصیف این مسیر استفاده می شود، تصویری از پوچی و پُری، سیال بودن و تغییر مداوم است. در برخی از خطوط در تائو ت چینگ، این سند، تائو را به عنوان تمامیت جهان، به عنوان واقعیت واقعی وجود در ورای “سایه های” ظاهر کاذب، به عنوان نیستی، به عنوان مترادف برای خدا، به عنوان حالتی توصیف می کند. ذهن یا هستی، به عنوان روشی برای برای حکمرانی نامرئی با مثال، به عنوان پارادوکس متضادها، به عنوان خرد از طریق نیستی. همه اینها یکباره است و هیچ کدام.

هماهنگی با تائو

آن که روی انگشتانش می‌ایستد

نمی‌تواند تعادلش را حفظ کند.

آن که عجله می‌کند،

نمی‌تواند خیلی پیش رود.

آن که سعی در درخشیدن دارد،

نورِ وجودش را خاموش می‌کند.

آن کس که خود را بزرگ می‌داند،

نمی‌تواند بداند واقعاً کیست.

آن که بر دیگران فرمان می‌راند

نمی‌تواند بر وجود خویش فاتح شود.

آن کس که به کارش می‌چسبد،

چیزی دیرپا خلق نمی‌کند.

اگر می‌خواهید با تائو در هماهنگی قرار گیرید،

کار خود را بکنید و سپس همه‌چیز را رها کنید.

استقرار در تائو

اگر می‌خواهید یکپارچه باشید قطعه قطعه شوید.

و اگر می‌خواهید پُر باشید،خالی شوید.

اگر می‌خواهید رستاخیز یابید،بمیرید.

اگر می‌خواهید همه چیز از آن شما باشد،

هیچ نخواهید.

فرزانه با استقرار در تائو،

به الگویی برای دیگران تبدیل می‌شود.

چون چیزی برای ثابت کردن ندارد،

دیگران به گفتارش اعتماد می‌کنند.

چون هدفی در ذهن ندارد،

در هر چه می‌کند موفق است….

تائو به این مهم اشاره دارد که:

شناخت دیگران هوش و آگاهی است،

شناختِ خود، خرد ناب است.

تسلط بر دیگران قدرت است،

تسلط بر خود، قدرت حقیقی است.

اگر باور داشته باشید که اندازۀ کافی دارید،

ثروتمند واقعی هستید.

تعاليم نهايي لائوتزه

هر عزيمتي از تائو لكه اي است بر روح…

خشم يك عزيمت است.،

مقاومت يك عزيمت است،

خودبيني عزيمت ديگر…

در خلال زندگي هاي متوالي،سنگيني آلودگي ها بر روحت عظيم مي شود…

و تنها به يك شيوه از اين آلودگي ها رهايي مي يابی…

و آن تمرين و ممارست است بر راستي…

معنايش چيست؟

تمرين راستي ، ياري رساندن به انسانهاست…و به دور از نَفْس و بخشيدن…ماوراي محدوديت هاي زمان و ماوراي دارايي و توانمنديت…

هر زمان و هر كجا كه نياز بود و بي هيچ تبعيضي

در برابر جايگاه و منزلت آنان كه نيازمندند.

اگر خواست ات در بخشيدن نعمت ها محدود شد

توانايي ات نيز در دريافت نعمتها محدود خواهد گشت و تائو در اين شيوه بسيار لطيف عمل ميكند…

یین و یانگ

یکی از ایده های اصلی تائوئیسم، اعتقاد به تعادل نیروها یا یین و یانگ است. این ایده‌ها نشان‌دهنده جفت‌های منطبق مانند نور و تاریکی، گرم و سرد، کنش و بی‌عملی هستند که با هم در جهت یک کل جهانی کار می‌کنند. یین و یانگ نشان می دهد که همه چیز در جهان به هم متصل است و هیچ چیز به خودی خود معنی ندارد.

یین و یانگ نماد باستانی از یک هماهنگی میباشد،که به ما یادآوری میکند، زندگی یک عمل متعادل است،تا یاد بگیریم دوگانگی های خود را،روزهای خوب و ناهنجار،بالا و پایین رفتن ها،شادی ها و چالش ها،را در آغوش بکشیم و کلید این هماهنگی پذیرش مثبت و منفی در کنار هم می باشد،نه برداشت یک قسمت و دور انداختن قسمتی دیگر

این نماد(یین و یانگ) از تائوئیسم(آیین تائو) می آید و دارای معنای دور و عمیقی است که فراتر از درک ذهن شرطی شده ی انسان است.یین انحنای سیاه و هر قسمتی دارای یک نقطه از رنگ مخالف است که کلید معنای یین و یانگ است.هر چیزی دارای بذر مخالف خود است.

هیچ چیز در جهان ثابت، ایستا یا غیر متحرک نیست

به خودی خود همه چیز همیشه در حال تغییر است.جریان انرژی «چی» به عنوان انرژی اساسی عمل، وجود و اصل فعال که بخشی از هر موجود زنده را تشکیل می‌دهد. مقایسه می‌شود و اعتقاد بر این است که تأثیری است که نظم جهانی تائو را متعادل نگه می‌دارد.

تشابهات بین تمام سطوح هستی وجود دارد: جهان، کیهان، زمین و نوع بشر ساختاری مشابه دارند و در جزئیات برابر هستند و یک کل به هم پیوسته را تشکیل می دهند.

از طریق درک قوانین طبیعی، یک فرد می تواند با تائو با زندگی مطابق با طبیعت (کیهان/کائنات) و تمام دگرگونی ها و تغییرات آن، پذیرفتن و جذب آنها با تائو یکی شود و از این رو می تواند زندگی ابدی به دست آورد.

با  دگرگونی‌ پدیده‌ها، هر چیزی و هر موجودی به‌طور خودبه‌خودی، از روی شهود و از روی انگیزه، «راه» خود را تعیین می‌کند.

از منظر اخلاقی، دخالت نکردن در خودانگیختگی یا تغییر آن به هیچ وجه، که با «وو وی» بیان می‌شود، صحیح تلقی می‌شود. ، عدم اقدام به عنوان پرهیز از هر عمل مخالف ماهیت طبیعت).

همه چیزها با دگرگونی‌ها و تغییرات خود، خودتنظیم‌کننده در نظر گرفته می‌شوند، خود را به شکل طبیعی خود بیان می‌کنند

  Wu wei وو وی   

Wu wei “ به معنای اصلاً عمل نکردن نیست، بلکه به معنای مجبور نکردن چیزها در مسیرشان است. وو وی نشان می دهد که عمل باید فوراً مطابق با تائو باشد. از این رو اقدامات لازم بدون اغراق یا اشتیاق بیش از حد انجام می شود. زیرا این موارد مانع تلقی می شوند، هرچند به روشی آسان و بدون مزاحم، که منجر به هماهنگی کلی می شود. تعادل این حالتی از آرامش درونی است که در زمان مناسب، اقدام درست و بدون زحمت را نشان می دهد.

(یعنی پیچیدگی هماهنگ اکوسیستم‌های طبیعی – تائو – بدون تغییرات انسان به خوبی کار می‌کند – wu wei.)

وو وی را می توان با سازگاری جریان آب در یک جریان مشخص کرد. یعنی آب بدون آگاهی یا به طور طبیعی به سمت پایین رودخانه جریان دارد (اصل تائو). ممکن است توسط یک شی (شاخه یا سنگ) مسدود شود. اگرچه بدون تدبیر، آن را در اطراف شی پیدا می کند. آب بدون انگیزه عمل می کند، با وو وی عمل می کند.

اگر کسی بخواهد روی آب سفر کند، از قایق یا کشتی استفاده می کند، زیرا برای حرکت مناسب روی آب مناسب است. اگر کسی بخواهد در خشکی راه برود. قایق برای حرکت در اطراف مناسب نیست. شخص فقط آزرده می شود و فقط با مشکلاتی روبرو می شود و چیزی جز آسیب رساندن به خود به دست نمی آورد.)

هماهنگی با جهان طبیعی

تائوئیسم اراده انسان را به عنوان مشکل اصلی شناسایی نمی کند. بلکه تاکید می کند که انسان باید اراده خود را در هماهنگی با جهان طبیعی قرار دهد.

فلسفه تائوئیست تشخیص می دهد که جهان از قبل مطابق با روش های خود هماهنگ عمل می کند. اگر انسان اراده خود را بر ضد یا بر جهان اعمال کند. هماهنگی موجود را به هم می زند. «برخلاف جریان زندگی» می رود. (یعنی تغییر هماهنگ فصول تابستان، پاییز، زمستان، بهار – تائو – به خوبی عمل می کند. اگرچه به دلیل گرمایش جهانی توسط انسان، هماهنگی به هم می خورد. سد کردن رودخانه ها ممکن است منجر به سیل ویرانگر شود ، ناخواسته برای بشر.

از سوی دیگر، طغیان سالانه رودخانه ها، خاک را با کود طبیعی تامین می کند. سد کردن رودخانه منجر به خاک کمتر بارور شده. در نتیجه محصولات ضعیف تر، برداشت کمتر، درآمد کمتر و گرسنگی بیشتر می شود.)

بازگشت به تائو

بازگشت به کلیت و وحدت به هم پیوسته، تنها در صورتی می‌تواند محقق شود که افکار دوگانه‌ لغو شوند و اعمال به‌طور طبیعی و خود به خود انجام شوند.کامل بودن در تائوئیسم پوچ، نرم و خودانگیخته تلقی می شود و به همین ترتیب باید عمل شود: بدون دخالت یا دخالت عقل دوگانه، شهودی و سازگار با موقعیت. کامل بودن یا کمال هر عملی بهترین راه را برای پیشبرد از روی شهود تشخیص می دهد و صرف انرژی در یک عمل بی ثمر و ناموفق صرفاً برای اینکه اصلاً عمل کند و در نتیجه انرژی خود را فرسوده و کم کند، پوچ تلقی می شود. هر عملی باید مطابق با محیط، شرایط و وسایل باشد. به این ترتیب، وو وی «مداخله نکردن» یا «عمل از طریق عمل نکردن» است و می‌تواند به عنوان انفعال خلاق در نظر گرفته شود.

نتیجه این نگرش “اجازه دادن به آن” به تبع(پیروی) رویکرد عدم خشونت و عدم مقاومت است.

وو وی با فعالیتی مشخص می شود که برای درک تائو در همه چیز و تطبیق خود با “راه” آن انجام می شود.

تمرین و کارایی وو وی در تفکر تائوئیستی اساسی است.

هدف “وو وی” همسویی با تائو است، که قدرت نرم و نامرئی را در همه چیز آشکار می کند.

هدف PU

هنگام پیروی از “wu wei”، هدف “pu” نامیده می شود.(چینی ساده شده: 朴؛ چینی سنتی: 樸؛ پینیین: pǔ، pú؛ روشن. “چوب بریده نشده”، ترجمه شده به عنوان “بلوک کنده نشده”، “تنه دوخته نشده” ، یا “سادگی”)، 

نشان دهنده حالت منفعل پذیرایی است. اعتقاد بر این است که این ماهیت واقعی ذهن است. بدون بار دانش یا تجربیات. نمادی برای حالت پتانسیل و ادراک خالص بدون تعصب و بدون توهم است.

Pu یک عمل بی هدف را توصیف می کند، زیرا با یک هدف، فرد نسبت به این هدف دچار اضطراب می شود. Pu «وجود عادل» را بدون هدف بودن توصیف می کند.

(یعنی: نواختن ساز صرفاً برای نواختن، نه فکر کردن به نواختن، زیرا در غیر این صورت شخص در راه خود قرار می گیرد و در نواختن خود دخالت می کند.)

ته یا dé

«ته» (به چینی: 德؛ پینیین: dé، «قدرت؛ فضیلت»، «قلب»، «شخصیت ذاتی، وجود شخصی، قدرت درونی، یکپارچگی») تجلی تائو در همه چیز است، بیان فعال، زندگی فعال یا پرورش «راه» تائو، اجرا و تجلی تائو از طریق اعمال طراحی نشده.

تائو از طریق اقدامات طراحی نشده اجرا می شود و خود را نشان می دهد.

اگر تائو مورد احترام قرار گیرد و اگر «ته» گرانبها در نظر گرفته شود. دیگر نیازی به مقرراتی نیست: همه به خودی خود با دوام کار می کنند. بنابراین، اجازه دهید تائو ایجاد کند، تولید کند، تغذیه کند، تکثیر کند، انجام دهد، بالغ شود، رشد کند و محافظت کند.

بدون مالکیت تولید کن، بدون حفظ تأثیر بگذار، بدون تسلط افزایش یابد: تائو مخفی است.

بنابراین، داشتن کامل ته به معنای هماهنگی کامل با طبیعت اصلی خود است.

سخن پایانی:

وقتی مردم برخی چیزها را زیبا میدانند

چیزی های دیگر زشت می شود

وقتی مردم برخی چیزها را خوب میدانند

چیزی های دیگر بد میشود.

بودن و نبودن یکدیگر را می آفرینند

سخت و ساده یکدیگر را پشتیبانند

بلند و کوتاه یکدیگر را تعریف می کند

قبل و بعد بدنبال هم می آید.

داشتن بدون احساس مالکیت،

عمل کردن بدون انتظار داشتن،

و راهنمایی کردن بدون سعی در حکم راندن

فضایل عالی محسوب می‌شوند.