مراقبه چیست؟ شاهد بودن و حضور در لحظه حال چه معنایی دارد؟

مراقبه چیست؟ افکار را نه حمایت کنید،نه سرکوب کنید. مرکز جهت ها باش.تو بالاتر از خوب و بد هستی.فقط یک فکر نگران،فکری دیگر می شود.صفر بمان و کاملا خالی شو و در آن هیچ بودن هست که همه چیز میشوی.کل سفر این است:تو فقط از آگاهی جزئی ات خارج شو و به آگاهی کل وصل شو.مراقبه صرفا یک روش جراحی عجیب و غریب است.که فقط آن چیزهایی را که به تو تعلق ندارند جدا کرده و دور میریزد و تنها وجود و ذات اصیل تو را نگه می دارد.

مراقبه یعنی : فراموش کردنِ آنچه فراگرفته ای و رها شدن از شرطی شدگی ها و خواب واره ها.مراقبه یعنی : نگریستن به خود مانند رودخانه ای که قبل از پیوستن به دریا ،به خود می نگرد.اما پس از پیوستن به دریا دیگر کسی نیست تا بنگرد و کسی نیست تا نگریسته شود و در این حالت آزاد خواهی شد. 

مراقبه های اولیه

اگر در مراقبه های اولیه چیزی حس نکردید؛ نا امید نشوید زیرا ؛ کالبدهای اشخاص مختلف دارای آلودگی های متفاوت هستند و مدتی طول می کشد تا انرژی به آرامی و ظرافت ؛ راه خود را از میان آلودگی ها ی کالبد باز کرده و در کالبد فیزیکی شما جاری شود.ضمنا در مراحل مختلف ؛ بسته به اینکه انرژی به قسمت های سفت و یا وخیم گیر کند انرژی  کم و یا زیاد و متفاوت خواهد بود.تمرینات مراقبه را مرتب و مستمر انجام دهید تا شاهد تغییرات باشید.

برگشت به خود

مراقبه چیزی هست که در طول زندگی ؛ با توجه به روند زندگی ماشینی فراموش شده است .مراقبه ؛ برگشتن به خود متعالیست.مراقبه ؛ الک کردن خود است از آنچه که به عاریه و به صورت مضاف در تو وجود دارد.مراقبه ؛ یافتن خلوص و سادگی و صافی درونی ترین خود متعالیست.مراقبه يعني دور انداختن تمام چيزهايي كه از ديگران گرفته اي تا بتواني براي شناخت آنچه كه در درون وجودت هست آزاد باشي.

خردمندان می گویند:

وقتی ذهن می شناسد آن را دانش می خوانیم
وقتی دل میشناسد آن را عشق می نامیم
و آنگاه که وجود می شناسد آن را مراقبه می نامیم.

اگر تو حاضر باشی، حقیقت غایب است

و اگر تو غایب باشی حقیقت حاضر است

اما حقیقیت مراقبه چیست؟ اگر تو حاضر باشی، حقیقت غایب است: زمانی که در مراقبه منتظر دریافت چیزی هستی و یا اینکه احساس میکنی داری کار بسیار مهمی را انجام میدهی. این یعنی حاضر بودن ذهن تو و غایب بودن حقیقتی که باید جاری شود. و اگر تو غایب باشی حقیقت حاضر است و  آن زمانی که تو بدون هیچ گونه غرور و خواسته ای به مراقبه حاضر میشوی، آن زمان است که هیچ میشوی،گویی اصلا نیستی.حقیقت در دل انسان هایی متجلی میشود که از غرور خود، از منیت خود و از خود گذشته باشند. آن زمان است که حق متجلی خواهد شد و دانه ی عشق به شکوفایی میرسد.

مراقبه دو چيز را براي تو دارد

نخست تو را از زيبايي كه در همه جا هست آگاه مي سازد. تو را به آن حساس مي سازد. سپس تو را زيبا مي سازد، به تو جذابيتي ويژه مي بخشد. چشمان تو از زيبايي آكنده مي شود، زيرا هستي همه زيبايي است. ما فقط بايد از اين زيبايي جرعه اي بنوشيم و بگذاريم وارد ما شود.

مراقبه صرفاً روشی شگرف و دقیق است که تو را از هر آنچه که متعلق به تو نیست دور میکند و تنها چیزی که بر جای می گذارد،خود واقعی و باطنی توست.

تحول و دگرگونی

تحول و دگرگوني فقط زماني امكانپذير است كه تو بيست و چهار ساعت شبانه روز را پيوسته در مراقبه باشي. پس در هر كاري مراقبه كن! راه رفتن، غذاخوردن، صحبت كردن، گوش دادن… منظور از مراقبه، آگاه بودن از هر فعاليت جسمي، ذهني و عاطفي است. سرانجام روزي مراقبه رخ مي دهد و تو مي تواني آگاه و مراقب به خواب بروي. بدن تو به خواب مي رود اما در جايي از اعماق وجودت جرياني از آگاهي جاري است.وقتى به مراقبه میپردازيد، روزى متوجه ى اين حقيقت میشويد كه در مراقبه تان ذهن و زمان از ميان میرود. و آن روز، روزى است كه شما به ادراكى بزرگ نائل شده اید.

گشايش تمام ابعاد وجود

نخستين تولد، شروع زندگي نيست. نخستين تولد، فقط آغاز فرصتي براي زندگي كردن است. نخستين تولد، فقط تو را زنده بالقوه مي سازد، نه زنده واقعي. اين نيروي بالقوه را بايد به واقعيت تبديل كرد. پس از آن، تو براستي زنده خواهي بود. مراقبه هنر شكوفا ساختن بذر به گل است. از راه مراقبه است كه تو براي دومين بار متولد مي شوي. در نخستين تولد بدن بدنيا مي آيد، ‌در دومين تولد، روح.

هرگاه آگاه شوي كه تو يك روح هستي، زندگي ات به ثمر مي نشيند و گرنه در بيهودگي و پوچي كامل به سر خواهي برد. بذر، همچنان بذر باقي خواهد ماند. هيچگاه شكوفا نخواهد شد. هيچكس زير سايه آن نخواهد آرميد. هيچ پرنده اي به آن نزديك نخواهد شد. هيچ بادي در آن به رقص در نخواهد آمد. هيچ گفت و گويي با ابرها، خورشيد و ماه و با ستارگان صورت نخواهد گرفت.

بذر نمي تواند با هستي ارتباط برقرار كند، زيرا بسته و ناشكوفاست و در خود فرومانده. مراقبه تو را باز و شكوفا مي سازد. مراقبه چيزي نيست جز گشايش تمام ابعاد وجود تو به روي همه آنچه كه هست: به روي زيبايي هستي. به روي نغمه باد. به روي رهايي ابرها. به روي تمام اسرار پيرامون تو و به روي تمام آنچه كه در بيرون و در درون توست.

نردبان مراقبه

بدون کمک مراقبه بشر نمی تواند به سطح کمال و فرشته بودن خویش دست یابد. بدون کمک مراقبه فرد نمی تواند خود را از بند ذهنیات آزاد کند و به رهایی از فناپذیری یا جاودانگی دست یابد.مراقبه نردبان اسرارآمیزی است، که فرد را از زمین به بهشت، از اشتباه به حقیقت، از تاریکی به روشنایی، از درد به سرور، از بی قراری به صلح و آرامش، از جهالت به دانش و از فنا به زوال ناپذیری می رساند.

صافی مراقبه

انرژيهاي انسان خام و نا پخته است و معمولا بدبختي ،تاريكي و نا اميدي مي آفريند. اين انرژيها را بايد از صافي ظريف مراقبه گذراند. نور ماه همان نور خورشيد است . نور خورشيد تند، خشن، داغ و آتشين است و همين نور كه از ماه مي آيد به ناگهان خنك، ملايم، آرام و دلنشين مي شود. اگر به نور خورشيد خيره شوي چشمانت را خواهد سوزاند و شبكه ظريف اعصاب مغزت را نابود مي كند. نور ماه هيچ تفاوتي با نور خورشيد ندارد اما اين نور از صافي ماه گذشته است.

مراقبه همچون ماه است: انرژيهاي شهوت را به عشق، خشم را به عطوفت، زياده خواهي را به دست و دلبازي، خشونت را به ملايمت و خود پرستي را به فروتني دگرگون مي كند. بايد از خورشيد به ماه، از برون گرايي به درون گرايي و از جستجوي بيرون به جستجوي درون روي آوريم تا معجزاتي شگرف رخ دهند و زيبايي پديد آيد.

نور درون

ذهن به بیرون باز می شود و مراقبه به درون و ذهن دری است که در دنیا، تو را به بیرون رهنمون است و مراقبه دری که تو را به عالم درون هدایت می کند. درونی ترین زیارتگاه وجودت. هرگاه از خود خالی شوی انرژی از فراسو بر تو هجوم می آورد و بی درنگ فضای درونی تو را پُر می کند.این هجوم انرژی از فراسو همان خداست و مراقبه راه را برای آن هموار می کند.

جوابها را در درونت جستجو کن با تامل و سکوت، صبر و مراقبه پاسخها را از نور درون می توان دریافت کرد.وقتی به نور درون متصل شدی.مشاهده خواهی کرد از درون و برون پاسخها  فرا میرسند.

مراقبه پاره های وجود تو را گرد هم می آورد 

بهترین مراقبه آن است که در تو خردی ایجاد کند که بتوانی،از گذشته بیرون بخزی بدون چسبیدن به آن،درست مانند مار که از پوست قدیم خود بیرون می‌خزد و هرگز به عقب نگاه نمی‌کند.تمام ذرات عالم درحال تبادل انرژی باهم و تاثیر بر روی آدمی هستند.اما آدمی آگاهانه میتواند این تبادل انرژی را مدیریت کند.کافیست به مراقبه نشسته، آگاهانه انرژیها را بسوی خود برگرداند. مراقبه پاره های وجود تو را گرد هم می آورد و همچون چینی شکسته ، به هم بند می زند .مراقبه اجزای پراکنده ی تو را در وجود واحدت ذوب می کند و در تو مرکزیت ایجاد می کند.

بال های وجود

فوق‌العاده ترین چیزها زمانی در زندگیت رخ می‌دهد که آنچه را باعث آزارت می‌شود رها کنی.چسبیدن به یک خاطره یا یک واقعه نه تنها به تو کمکی نمی کند بلکه بال هایت را برای پرواز می بندد.و راهت را سد می کند.در آرامش مراقبه هایت به آنها اجازه بده که از عمق به بالا بیایند و به آرامی از سرت خارج شوند.

کل پروسه مراقبه, رها کردن آن شکوه محبوس شده در درونت است.آزاد کردن نور زندانی درونت ،ما پتانسیل عظیمی داریم و از آن ناآگاه و نا هوشیاریم. وقتی نور درون آزاد می گردد تاریکی ها به خودی خود محو می گردند و سطح انرژی و فرکانس مان بالا می رود.

مراقبه چیست؟

بذر

خرد همچون بذري در درون توست اما بذري بيش نيست. تو بايد آن بذر را بكاري، كودش دهي،پرورشش دهي، آبياري اش كني،مراقبتش كني و اين همان مراقبه است.بذر آرام آرام رشد خواهد كرد.آنگاه تو يك بوته گل سرخ خواهي شد و گلهايي فراوان در تو شكوفا خواهند شد.در زندگی اختیار بادها دست ما نیست ،ولی اختیار بادبانها دست ماست گلبرگ های وجودت زمانی نمایان خواهند شد که پرده از خود واقعی ت برداری.تنها در مراقبه است که در می یابی الهی هستی و از بازی های ذهن آگاه می شوی و برای همیشه از آنها عبور می کنی و به ورای ذهن می روی و وارد آن برکه عمیق ساکت و زیبا می شوی.اینک بنشین و درونا حضورت را به دنیا عرضه کن.